11. علامت سازی
به نظر می‌آید تطبیق برخی افراد که در روایات از آنان یاد شده به برخی شخصیت‌هایی که در زمان حاضر وجود دارند منشأ آمریکایی و اسرائیلی دارد و آنان بودند که اینگونه تطبیق‌ها را ابتدا مطرح کردند. و برخی افراد در جامعه ما نیز از روی بی دقتی به آن دامن زدند. لازم است کمی تأمل شود، آیا این کار نوعی علامت‌سازی نیست؟
باید توجه داشت برخی افراطیون مسیحی و یهودی که از آنان به صهیونیسم مسیحی«اوانجلیستها» یاد می‌شود اینگونه تلقین می‌کنند که ما باید زمینه را برای آمدن مسیح موعود فراهم کنیم. ما باید جنگ آرماگدون را ایجاد کنیم تا او بیاید، زیرا آمدن مسیح موعود متوقف به تحقق آن است. آیا آنچه برخی افراد در کشور ما انجام می‌دهند به نوعی حرکت در مسیر خواست دشمنان نیست؟
12. پیامد تطبیق های بدون دلیل
مسئله مهمی که نباید فراموش شود پیامد خطا در تطبیق و عدم تحقق ظهور است. آیا اشتباه در این زمینه باعث شک و تردید برخی افراد در سایر مطالب ارائه شده و حتی تردید در اصل مهدویت نخواهد شد؟ به راستی چه کسی می¬تواند از آینده افراد خبر دهد؟ مگر ما از صدر اسلام تاکنون شاهد تغییر نگرش و رفتار افراد مختلف نیستیم؟ مگر در تاریخ انقلاب خودمان شاهد ریزش ها و رویش ها نیستیم؟ و به راستی اگر زمان گذشت و افرادی از مصادیق ذکر شده در اینگونه فیلم ها از دنیا رفتند و یا در موردشان اتفاقاتی افتاد و آن ها از صحنه خارج شدند و امام ظهور نکردند چه باید گفت؟ جواب پرسش ها را چگونه باید داد؟ شک و تردیدها را چگونه باید زدود؟
** وظیفه ما چیست؟
آیا نباید به خود آئیم و فرمان امام زمان(عج) را به روی چشم قرار دهیم که «فاما الحوادث الواقعه فارجعوا فیها رواة حدیثنا» و به علما رجوع کنیم و نظر آنان و در رأسشان ولیّ فقیه را سرلوحه کارهای خود قرار دهیم؟ چرا ما در هر کاری به متخصص آن فنّ مراجعه می کنیم ولی در مسائل دینی (که پیامبران بزرگ الهی به ویژه خاتم انبیاء و ائمه معصومین برای حفظ آن حتی جان خود را فدا کردند) به خود اجازه می دهیم اظهار نظر بکنیم؟ چرا مباحث دینی باید بازیچه برخی افراد غافل یا مغرض قرار گیرد؟
ب. تأملی گذرا به محتوای این فیلم مستند
در این فیلم به گونه‌ای القا شده است که گویا محتوای آن بر اساس نظر کارشناسان و محققین متعدد عرصه مهدویت است و از پشتوانه روایی فراوان و احادیث صحیح برخوردار است.
لازم است اشاره شود که مستندات اصلی این فیلم، کتب و روایات ذیل است:
ـ الزام الناصب: این کتاب آیت‌الله حائری (متوفی 1333) نوشته شده است از منابع معتبر و اصلی روایات مهدویت شمرده نمی‌شود. روایاتی در آن وجود دارد که در کتب معتبر گذشته نبوده است. البته ما نویسنده آن را محترم دانسته و با حسن ظن می‌گوییم احتمالاً ایشان در صدد جمع مطالبی در مورد امام مهدی(عج) بودند و متناسب با شرایط زمان خود می‌خواسته‌اند آنچه را در اختیار دارند مکتوب کنند تا اهل فن در مورد آنها تأمل کنند.
ـ عصر ظهور: این کتاب که حالت تحلیلی دارد توسط حجت الاسلام کورانی از نویسندگان در عرصه مهدویت نگاشته شده است. خود ایشان در بخش‌های متعددی از کتاب تصریح به ضعف برخی روایات از حیث سند و متن دارند و در موارد متعددی با کلمه «والله العالم» خواسته‌اند بگویند این مطلب فقط یک فرضیه است.
ایشان در مقدمه کتاب خود می گوید: البته من به ذکر یک یا دو منبع برای روایت اکتفا نموده ام، زیرا هدف کتاب، تنها ارائه سیمای کلی از زمان ظهور و قیام حضرت مهدی(عج) است، نه بررسی منابع روایات و صحت آنها.
ـ خطبة البیان: هیچ یک از بزرگان شیعه آن را نقل نکردهاند. اولین کسی که این خطبه را نقل کرده، رجب بُرسی است که علاوه بر متاخر بودن (متوفی قرن نهم) متهم به غلو است. صاحب کتاب الزام الناصب شیخ علی یزدی حائری (متوفی 1333 ق) دومین فردی است که این خطبه را نقل می نماید. علما و محققین متعددی که این حدیث را مورد بررسی قرار داده‌اند آن را از حیث سند ضعیف و بی اعتبار می‌دانند. فقط محتوای ابتدای روایت را که در مورد شخصیت امام علی(ع) است با توجه به عقل و سایر روایات معتبر، صحیح می دانند. هر چند اینان نیز نمی‌گویند این حرف‌ها مستند به امام علی(ع) است.
نکته جالب اینکه در این خطبه حدود صد نشانه ذکر شده که تهیه کنندگان این سی دی تنها پنج عدد از آن در اینجا ذکر شده است. در حالی برای آنکه بر اساس این روایت بخواهیم دوران حاضر را دوران نزدیک به ظهور بدانیم لازم است تعداد زیادی از ویژگی هایی که در روایت آمده تحقق یافته باشد.
* مطلب مهم دیگری که در این فیلم، باید مورد توجه قرار داد، انتخاب گزینشی نشانه ها است که در مورد این روایت و روایات دیگر دیده می شود؛ یعنی فقط آنچه مطابق نظرشان بوده آورده اند و موارد نقض را نیاورده اند مثلا چهار جمله قبل از فتح عراق، به تخریب خراسان اشاره شده است ولی نه ذکری از آن شده و نه توضیحی ارائه شده است. و ما در ادامه بحث به موارد دیگری اشاره می کنیم.
بسیاری از مطالب این فیلم مستند، بر اساس روایات ضعیف و یا اصلاً بدون پشتوانه روایی است. یعنی بخشی از مطالب، مستند به روایات ضعیف است و بخشی نیز اصلاً مستند روایی ندارد و هیچ حدیثی حتی حدیث ضعیف و غیر معتبر نیز به آن اشاره نکرده است.
