مباهله یعنی نفرین کردن دو طرفه! یعنی دو گروه در مقابل هم قرار بگیرند و هم دیگر را نفرین کنند. در اوایل ظهور اسلام پیامبر (ص) نامه ای به مرکز مسیحیان یعنی شهر نجران فرستاد و اسقف آن منطقه را به دین اسلام دعوت نمود.
اسقف این نامه را در جلسه ای مورد بحث و بررسی قرار داد وگفت: « ما بارها داشته ایم که رسالت از عیسی به اسماعیل (ع) می رسد و این شخص (پیامبر اسلام ) از خاندان اسماعیل(ع) می باشد. پس این موضوع باید بررسی شود و...»
این شد که سه نفر به نمایندگی نزد پیامبر گرامی اسلام رفتند و پس از بحث های طولانی پیشنهاد دادند که پیامبر هر کس را که می خواهد بیاورد، بیاورد و آنها هم، و بر دروغگو نفرین کنند!
در همین زمان آیه ای بر پیامبر نازل شد که :
« هر گاه بعد از علم و دانشی که درباره ی مسیح به تو رسیده کسانی به ستیز با تو برخیزند، به آنها بگو بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را دعوت کنید ما زنان خویش را دعوت نماییم و شما نیز زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت کنیم ، شما نیز نفوس خود را بیاورید آنگاه مباهله کنیم و لعن خدا را بر دروغگویان قرار دهیم» ( آل عمران/ 68)
این شد که پیامبر (ص) قراری با مسیحیان گذاشتند برای مباهله! مسیحیان جمع شدند و با خود گفتند اگر پیامبر به ظواهر مادی بیش از معنوی پرداخته باشد (مثلا تعداد نفرات و..) یعنی حقانیتی ندارد. تا اینکه چهره ی نورانی پیامبر اکرم (ص) را مشاهده کردند در حالی که دست حسن و حسین (ع) را در دست داشتند و حضرت علی (ع) پیشاپیش و حضرت زهرا (س) پشت سر آن حضرت می آمدند. همین که نور چهره ی پنج تن به چشم مسیحیان نجران خورد، با خود فکر کردند که اگر یکی از آنها زبان به نفرین بگشاید زمین و زمان در هم می ریزد، و از نفرین کردن صرف نظر کردند.
پیامبر اکرم فرمودند: « اگر مسیحیان نجران حاضر به مباهله می شدند همگی بصورت خوک و میمون مسخ می گردیدند!»
اهمیت موضوع مباهله به این خاطر است که اهمیت اهل بیت پیامبر (ص) معلوم می گردد به این خاطر که پیامبر از میان تمام مسلمانان زمانش تنها همین پنج نفر را برای این کار انتخاب کردند.
پس از این ماجرا نمایندگان مسیحیان نجران که سه نفر بودند نزد پیامبر آمده هدایایی اهدا کردند و به دین مبین اسلام گرویدند
