شرحی مختصر بر زیارت عاشورا -2- بر گرفته از کتاب  : زیارت عاشورا اتحاد روحانی با امام حسین(ع)

نوشته استاد اصغر طاهر زاده

إِنِّی سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَکُمْ وَ وَلِیٌّ لِمَنْ وَالاکُمْ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاکُم

ای اباعبدالله! در راستای رسم دلدادگی، من پذیرنده‌ی جبهه‌ی شما هستم و با تمام وجود جان خود را تسلیم شما کرده‌ام و دشمنی جبهه‌ای را که با شما بر سر جنگ است از ارکان زندگی خود نموده‌ام. و دامنه‌ی این نوع جبهه‌گیری را تا آنجا گسترش داده‌ام که دوستدار دوستان شما و دشمن دشمنان شما هستم. جبهه‌ای که حضرت سیدالشهداء(ع) گشودند همواره زنده و فعّال است و با ورود به آن جبهه با حضرت اتّحادی پای بر جا برقرار می‌شود و اساساً عشق به دوستان اباعبدالله و تسلیم راه و روش اباعبدالله(ع) شدن و تنفّر از دشمنان آن حضرت موجب همان اتحاد روحی است که انسان به دنبال آن است، تا در افقی که حضرت در آن به سر می‌برند وارد شویم. مگر نه این است که هرکس طالب اتحاد با جان حضرت اباعبدالله(ع) است؟ چنین اتحادی از طریق همین نوع موضع‌گیری‌ها به‌دست می‌آید به شرطی که زیارت آن حضرت با بصیرت لازم انجام گیرد تا ملائکه‌ای که تا قیامت برای امام حسین(ع) گریه می‌کنند به مدد او آیند و او را یاری رسانند.

اللَّهُمَّ خُصَّ أَنْتَ أَوَّلَ ظَالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنِّی وَ ابْدَأْ بِهِ أَوَّلا ثُمَّ الثَّانِیَ وَ الثَّالِثَ وَ الرَّابِعَ اللَّهُمَّ الْعَنْ یَزِیدَ خَامِسا وَ الْعَنْ عُبَیْدَ اللَّهِ بْنَ زِیَادٍ وَ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْرا وَ آلَ أَبِی سُفْیَانَ وَ آلَ زِیَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ

شیخ طوسی (شیخ الطائفه) چهار نفر اولی را که مورد لعن قرار می‌گیرند، به این صورت معرّفی کرده: نفر اول، «قابیل» یعنی اوّلین عامل برادرکُشی تاریخ که بنیاد قتل در دنیا را نهاد و نفر دوم، عاقرِ شتر حضرت صالح(ع) یعنی اولین کسی که آیت بزرگ الهی را نادیده گرفت و او را کُشت، و نفر سوم، قاتل حضرت یحیی(ع) یعنی کسی که جسارت یافت پیامبر خدا را به قتل برساند، و نفر چهارم، ابن ملجم قاتل امیرالمؤمنین(ع)، اولین کسی که در اسلام دست به ترور وَلِیّ‌الله زد.

  ملاحظه کنید که هر کدام از اشخاصی که در این لعنت آخری مطرح شده‌اند نماینده‌ی یک نوع تفکّر و منش انحرافی هستند و یزید پنجمین آن‌ها است. باید این طرز فکرها را که هرکدام نماینده‌ی یک نوع خباثت هستند، بشناسید و از عمق جان بر آن‌ها لعنت بفرستید تا قلب‌تان مصفّی? شود و همواره مواظب خزیدن این طرز فکرها در روح خود و جامعه‌ی مؤمنین باشید تا از عشق و محبّت هدایت‌گرانه‌ی امام حسین(ع) کامل‌ترین بهره را نصیب خود نمایید.

للَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاکِرِینَ لَکَ عَلَى مُصَابِهِمْ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى عَظِیمِ رَزِیَّتِی اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی شَفَاعَةَ الْحُسَیْنِ یَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لِی قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَکَ مَعَ الْحُسَیْنِ وَ أَصْحَابِ الْحُسَیْنِ الَّذِینَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السلام

بارالها! تو را حمد، آن هم حمد آن‌هایی که شکرگزاران تواند بر مصیبت خودشان، حمد خدا را بر مصیبت بزرگ من. خدایا! شفاعت حسین(ع) را در روز قیامت روزی من گردان و از برای من قدم صدقی را با حسین(ع) و اصحاب او ثابت کن، همان‌ها که خون خود را در کنار حسین(ع) و برای آن حضرت بذل کردند.

ای خدایی که در کربلا صحنه‌آرایی کردی تا بندگی بندگان ناب خود را بنمایانی، تو را سپاس، آن هم حمد و سپاس آن‌هایی که می‌دانند چگونه بر مصیبت‌زدگی‌شان شاکر باشند و در شهادت حسین(ع) زیبایی‌های بزرگ را به تماشا بنشینند. حمد خدا را به جهت بزرگی مصیبتم که آنچه بر آن حضرت رفت بر من رفت ولی حمد تو را که حسین(ع) چقدر زیبا صحنه را شکل داد. خدایا! حاصل این زیارت و یگانگی آن باشد که شفاعت حسین(ع) را در هنگامه‌ی ورود به قیامت، قسمت من بگردانی و قدم صدق و راستی مرا در نزد خودت و همراه حسین(ع) و اصحاب او پایدار بداری. همان اصحابی که خون جگرشان را در کنار حسین(ع) نثار و بذل و بخشش کردند.